اسرار کاوش

در ستاره‌شناسی قدیم، مجموعه‌ای از جدول‌ها که مقادیر کمیت‌هایی که برای تعیین موضع سیاره‌ها به کار می‌رفته، در آن درج می‌شده است زیج یا زیگ می‌گفتند. واژه زیج، معرب واژه فارسی زیگ است که در پارسی میانه به معنای جدول اختری و یا سالنامه است.

این کتاب‌ها شامل اطلاعاتی در مورد زمان طلوع و غروب خورشید، ماه و سیارات و ستاره‌های مشهور در روزهای مختلف سال و برای یک محل خاص بوده است که در قالب جدول‌هایی تنظیم می‌شده است. از جداول زیج، برای دانستن موقعیت و رصد کردن اجرام سماوی، تعیین طول روز و شب، تهیه تقویم‌ها، جهت‌یابی و دیگر مقاصد اخترشناسی و نیز در طالع‌بینی استفاده می‌شده است.

در قدیم هر کدام از اخترشناسان برجسته یا هر رصدخانه، یک زیج ویژه به خود می‌نوشتند و زیج‌های پیشینیان را تصحیح می‌کردند که تعدادی از این زیج‌های قدیمی به نام شاهان و فرمانروایان نوشته شده است. در حال حاضر نسخه‌هایی از چنین زیج‌هایی در موزه‌ها موجود می‌باشد.

امروزه، هنوز هم برای کاربردهای علمی و اخترشناختی، کتاب‌ها و جدول‌های مشابه با زیج‌های قدیمی تهیه می‌شود که البته از دقت بسیار بالاتری برخوردار هستند.
بسیاری از  پادشاهان و وزرا دفینه های خود را بر اساس کواکب و ستارگان مخفی میکردند چه بر اساس پلن این ستارگان در طراحی اتاقها و مقبره های پادشاهان و چه بر اساس فصل تابش این ستارگان و یا موقعیت این کواکب و ماه و خورشید در مشخص ساختن طلوع و غروب دقیق در طراحی ورودی تومولوس ها.
به همین دلیل زیج در گنج یابی بسیار مهم بوده و بسیار مورد استفاده پادشاهان و وزرا قرار می گرفت.

خرید بهترین فلزیاب های دنیا 09013545415